ای آنکه دوست دارمت اما ندارمت
بر سینه می فشارمت اما ندارمت
ای آسمان من که سراسر ستاره ای
تا صبح می شمارمت اما ندارمت
در عالم خیال خودم چون چراغ اشک
بر دیده می گذارمت اما ندارمت
می خواهم ای درخت بهشتی، درخت جان
در باغ دل بکارمت اما ندارمت
می خواهم ای شکوفه ترین مثل چتر گل
بر سر نگاه دارمت اما ندارمت
نفرین به عشق و عاشقی
نفرین به بخت و سرنوشت
به اون نگاه که عشقتو
تو سرنوشت من نوشت
نفرین به من نفرین به تو
نفرین به عشق من و تو
به ساده بودن منو
به اون دل سیاه تو
حرفی نیست…
خودم سکوتت را معنی می کنم!
کاش می فهمیدی،
گــــــــــاهی….همین نگــــاه ســـــــــــــــــــردت…
روی زمستان را هم کم می کنـــــــــد
چه فرقی دارد
دردت به جانم
در بلندای یکی از همین شب ها
عمیق ترین تنفس عشق
سیل اندوه را
دور خواهد کرد
راه را نشان خواهد داد.
